“Ik ben wel het aller-, allerliefst in Frankrijk.” Een interview met Angélique Wandels

Irun Vermant

Angélique Wandels is leerkracht Frans en Spaans. In een gezellig gesprek kwam ik meer te weten over wie ze is en wat haar bezighoudt buiten het klaslokaal.

Houdt u meer van de ochtend of van de avond?

‘Ik ben absoluut een ochtendmens, geen twijfel mogelijk. Ik word van nature vroeg wakker en heb gewoonweg meer energie ’s morgens. Daarnaast vind ik het ook wel tof dat de hele dag voor je open ligt, je kan nog vanalles doen.’

Wat is uw favoriete geur?

‘Mijn favoriete geuren komen zonder twijfel uit de oven. Koekjes, taart of gebraad met rozemarijn. Die laatste is, denk ik, mijn favoriete geur.’

Welke eigenschap stoort u het meest bij anderen?

‘Ik denk alles wat te maken heeft met oneerlijkheid. Leugens of doen alsof. Mensen die onrechtvaardig zijn omdat ze iets baseren op een leugen of zo – daar heb ik problemen mee.’

Welke persoon bewondert u en waarom?

‘De persoon die ik bewonder is vorig jaar overleden. Zij is de persoon waar ik het meest naar opkeek en nog steeds naar opkijk als ik aan haar terugdenk. Mijn grootmoeder was een heel sterke en actieve vrouw. Zij had vijf kinderen, waarvan mijn papa de oudste is. Ze heeft die kinderen op heel korte tijd gehad. Daarnaast had zij een boerderij. Zij runde dus die boerderij en moest voor vijf kinderen zorgen. Ze kreeg wel hulp van haar man natuurlijk. Ze was altijd in de weer. Ze was graag buiten. Ze had heel veel kracht, maar tegelijk was het een heel lieve en warme en meelevende vrouw. Ze kon zo genieten van de kleine dingen. En ja, ik bewonder die combinatie van hard werken en tegelijk zo lief en zorgzaam zijn.’

Welk boek heeft een grote indruk nagelaten op u?

‘Ik lees heel graag, ik vind het dan ook moeilijk om één boek uit te kiezen. Het boek dat in het recente verleden het meeste indruk heeft gemaakt, is Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili. Het boek vertelt de geschiedenis van Georgië en bij uitbreiding de geschiedenis van Rusland, aan de hand van verschillende generaties. Het zit heel knap ineen. Ik heb veel bijgeleerd. Wat hedendaagse Franse literatuur betreft, lees ik heel graag boeken van Eric-Emmanuel Schmid of Grégoire Delacourt. Die behandelt ook wel wat zwaardere thema's, die aanzetten tot nadenken.’

Wanneer bent u het gelukkigst?

‘Ik ben, denk ik, het gelukkigst als ik omringd ben door mijn gezin, mijn kinderen en mijn man. Wanneer we samen iets doen. Als we op reis zijn of een leuke uitstap maken.’

Wat is één ding dat de kwaliteit van uw leven zou verbeteren?

‘Iets waar ik echt wel dagelijks last van heb, is dat ik toch wel vrij ver van mijn werk woon. Mijn levenskwaliteit zou verbeteren als de treinen stipter zouden zijn. Dat is echt een heel groot probleem. Minstens één keer in de week mis ik mijn aansluiting. Dat is echt heel vervelend.’

Wat helpt u om positief te blijven in het leven?

‘Ik probeer altijd wel positief te denken. Ik kan ook niet zo goed tegen negativiteit.

Als ik mij triestig voel, ga ik altijd proberen om iets te doen dat ik graag doe. Yoga is bijvoorbeeld iets wat wel helpt, of een wandeling maken in de natuur. Wat ook helpt is om mij te omringen met mensen die ik graag zie. Mensen die positief zijn.’

Wat is iets dat u ooit hebt gedaan dat u compleet uit uw comfortzone haalde?

‘Jaren geleden moest ik op sportdag met de leerlingen een hoogteparcours doen. Allee, de leerlingen moesten dat doen en wij mochten meedoen als we wilden. Ik had dat toen nog nooit gedaan en ik dacht: ga ik dat wel durven? Ik heb toen meegedaan omdat ik het wou proberen. Mijn collega Luk Fostier ging voor mij en wachtte altijd op mij, de leerlingen ook. Die hebben mij echt geholpen. Ik vond het eigenlijk zodanig leuk dat ik dat sindsdien al vaak heb gedaan met de kinderen.’

Wat is iets dat u nog zou willen doen voor u sterft?

‘Ik weet niet of we dat ooit effectief gaan kunnen doen, maar ik denk dat ik graag zou verhuizen naar het buitenland. Ofwel naar Frankrijk, ofwel naar Spanje.

Of misschien nog een andere taal leren. Dat is ook iets. Dan denk ik dat ik het liefst Arabisch wil leren.’

Waar en wanneer was de beste zonsondergang die u ooit hebt gezien?

‘Zonsondergangen vind ik altijd wel mooi; die hebben altijd wel zoiets melancholisch, vind ik. In de krokusvakantie waren we aan de Baai van de Somme in Frankrijk. Op een avond hadden we een heel lange strandwandeling gemaakt terwijl de zon aan het zakken was. Dat was echt heel mooi. Er waren heel veel kleuren. Je zag in de verte kliffen en rotsen. Er was bijna geen volk op het strand.’

Zou u liever aan het strand wonen of in de bergen?

‘Ik ben eigenlijk niet zo'n zeemens. En ook niet zo'n bergmens. Ik zie het liefst landschappen die uitgestrekt zijn, waar er bossen en rivieren zijn. Gewoon mooie, uitgestrekte velden.’

Hebt u liever actieve vakanties of luie vakanties?

‘Ik ben toch eerder voor de actieve vakanties. Als we in Spanje zijn, gaan we ook wel eens naar de zee, maar dat is nooit een volledige dag. Ik bezoek wel graag dingen als we ergens zijn waar we nog nooit zijn geweest. Ook met de kinderen proberen we altijd wel iets actiefs te doen. Het zou zonde zijn als je dan in het buitenland bent en niks gaat zien.’

Waar zou u dan nog eens naartoe willen gaan?

‘Ik zou wel graag eens naar Azië gaan. Allee, Azië is voor als we nog eens een verre reis maken. Hier dichter in Europa zijn we zo een beetje alle regio's van Frankrijk aan het afgaan. In de paasvakantie gaan we ook nog eens naar Duitsland. Ja, Europa is ook erg mooi. Ik ben wel het aller-, allerliefst in Frankrijk, denk ik.’