“Kat, koffie, kinderen.” Een interview met Annelies De Backer

Amaly Adamyan

Met een dampende kop koffie in de hand gaat Amaly Adamyan in gesprek met haar leerkracht Annelies De Backer. Al 21 jaar geeft Annelies, die ook bestuurslid van de KOLB is, Nederlands en Engels op het Karmelieten. Tijdens een luchtig blitzinterview hebben ze het over literatuur, films en filosofie. Meteen leren we ook de persoon achter de leerkracht kennen.

Hoe ziet jouw ideale dag eruit?

Ik ben een vroege vogel. Op de ideale dag kan je me zeker plezier doen met een stevig, uitgebreid ontbijt. Daarna doe ik graag iets sportiefs, om vervolgens te kunnen genieten van iets ontspannends, zoals een wellnessbezoek. De dag mag voor mij zeker eindigen met een etentje, want ik hou ook heel erg van eten.”

Waar kijk je elke dag het meeste naar uit?

De combinatie van kat, koffie en kinderen, de drie K's. Ik vind het superleuk als ik 's morgens de deur open en de kat direct op mijn schoot springt.

Wat is jouw favoriete reisbestemming?

Sowieso een warme bestemming. Ik haat de koude, ik haat de winter. Haat is een groot woord natuurlijk... Maar over het algemeen is mijn favoriete reisbestemming een zonnige plek, waar ontspanning en activiteit gecombineerd kunnen worden. Ik ben ooit naar Costa Rica geweest en dat was echt ideaal. Sommige plekken waren wat koeler, andere goed zonnig. Je hebt er de natuur, je hebt er het strand, en ook San José, de hoofdstad, die heel leuk is. Een heel gevarieerd land dus.

Welke film is jou het meest bijgebleven?

Toen ik klein was, huurden we soms een moviebox bij de videotheek. Telkens als we dat deden, wilde ik de film The Neverending Story (1984) zien.

Later, toen ik aan de universiteit studeerde, volgde ik het vak filmgeschiedenis en moesten we een aantal films bekijken, waaronder La Vita e Bella (1997). Een fantastische film is dat qua verhaal en perspectief. Een vader probeert zijn kind gerust te stellen en te troosten door te zeggen dat hun verblijf in het concentratiekamp eigenlijk een soort spelletje is. Ik ben niet snel gechoqueerd, maar ik was enorm aangedaan toen er plots een beeld verscheen met een berg lijken.

Wat zijn jouw drie favoriete boeken?

Ik ben iemand die veel verschillende genres leest. Zo kijk ik ook naar heel uiteenlopende films en series. Vroeger, als je Germaanse Talen studeerde, dan mocht je alleen maar ‘literatuur met de grote L’ lezen. Ik vond dat verschrikkelijk. Maar natuurlijk, ja, zo heb ik wel heel wat literatuur gelezen - en vaak ook graag, hoor.

Een boek dat mij is bijgebleven is De naam van de roos (1980) van Umberto Eco. Het is zeker geen simpel boek, er zit iets mysterieus in. Dat geldt ook voor De Engelenmaker (2005) van Stefan Brijs. Een dokter keert na ettelijke jaren terug naar zijn geboortedorp. Er zitten drie kinderen bij hem in de auto. Mysterie alweer. Wat is er precies gebeurd? Hoe komt het? Wat gaat er nog gebeuren? Dat mysterieuze aspect, of het nu om een klassieker of een populaire roman gaat, dat vind ik eigenlijk altijd wel leuk. Zo lees ik ook graag werk van de populaire schrijfster Liane Moriarty. Nog één keer feest (2006) vind ik haar beste roman.

William Shakespeare of Edgar Allan Poe?

Wel, op basis van wat ik gezegd heb, kies ik voor Edgar Allan Poe. Ik denk dat Shakespeare lezen niet zo leuk is. Ik heb het zelf moeten doen. Je moet zijn werk eigenlijk vooral zien, op het podium of in een film. Als ik dus echt moet kiezen, dan kies ik in de lijn van het mysterieuze voor Poe. Soms lees je in zijn werk, zoals het kortverhaal The Black Cat (1843), ook maatschappijkritiek, bijvoorbeeld op huiselijk geweld. Dat vind ik interessant. Je kunt Poe’s werk gewoon als verhaal lezen, maar je kunt ook verder kijken, tussen de regels lezen.

Waarom schrijven wij als mensen?

Ik denk dat er een aantal redenen zijn, maar dat er wel telkens één essentieel element terugkomt: het verwoorden van emoties. Schrijven om te zien van: Kijk, wat voel ik vandaag? Ik schrijf wat op. Ik bekijk het morgen. Voel ik me nog hetzelfde? Kan ik daar iets uit leren? 

Het boek is altijd een krachtig en machtig medium geweest om een idee te verspreiden of ook om kritiek te uiten op de maatschappij of een bepaalde groep.

Heb je advies voor jouw jongere zelf?

Het is echt een cliché, maar het is ook een waarheid: genieten. Meer genieten van de dingen. Op het moment zelf zie je bepaalde dingen niet; het is pas achteraf dat je inziet: “Oké, daar had ik meer van moeten genieten”. Daarom denk ik dat het altijd goed is om mensen als advies mee te geven: “Kijk, geniet daarvan want het gaat snel voorbij”. De leerlingen van het zesde middelbaar bijvoorbeeld willen zo snel mogelijk weg van de school, maar ik denk dat het echt wel belangrijk is om die laatste maanden te koesteren. Jullie beseffen nog niet hoe het gaat zijn wanneer je elkaar niet meer elke dag kunt zien. Wij als volwassenen weten dat wel al en wij weten dat je op een bepaald moment heimwee zal hebben naar deze periode. De boodschap is dus: je moet nu echt ten volle genieten.

Is er iets dat je zou doen als je wist dat je niet kon falen?

Vliegen denk ik. Mochten ze mij bijvoorbeeld zo een soort van gordel kunnen geven…

Zo'n Da Vinci-pak?

Voilà, zoiets ja. Ik ben ambitieus in de zin dat ik ook in het lesgeven constant nieuwe dingen zoek en uitprobeer.